De wekelijkse stoïcijn: inspiratie voor wendbaar en veerkracthig leiderschap deel 52 / ‘’laat me zien hoe ik moet leven: over kwalitijd van leven.”

Het 52e stukje gaat over ‘’laat me zien hoe ik moet leven: over kwalitijd van leven.”

“Laat me zien dat het goede leven niet bestaat uit de lengte ervan, maar uit hoe het geleefd is, en dat het mogelijk is nee, het komt zelfs heel erg vaak voor – dat iemand een lang leven heeft gehad, maar te weinig geleefd heeft. “

-Marcus Aurelius, Overpeinzingen, 6:51,59

Laat me zien hoe ik moet leven. Hoe kan ik mijn tijd hier goed invullen?

Het valt ons op in ons werk met leiders, maar ook in  het dagelijks leven, hoe weinig tijd leiders zeggen te hebben.  Tijd is toch wel de meest gehoorde reden of excuus waarom iets onvoldoende of niet gebeurt.

Druk is een andere reden waarom het er niet van komt.  Druk, druk, druk.

Wie houdt hier wie voor de gek?

Proberen we de tijd op een of ander manier voor te blijven?  Wat gaan we gemakkelijkheidsshalve uit de weg door er geen tijd voor te maken.  Door er geen prioriteit van te maken.

Als iets zo hardnekkig is dan mag je ervan uitgaan dat het een oplossing is voor een ander probleem.

Misschien weerhoudt het er ons van om de echt moeilijke en fundamentele vragen te stellen.  De vlucht in de actie en het doen, en dus geen tijd overhouden, maakt dat we altijd wel goede redenen hebben om deze vragen uit de weg te gaan.

Voor de echt belang-rijke en fundamentele vragen is er tijd en ruimte nodig.  Tijd om de ruimte te creëren die je toelaat om je cognitieve en emotionele vermogens maximaal te kunnen inzetten.  Ruimte om afstand te nemen en aandacht te geven aan wat echt essentieel is.

Om je af te vragen wat echt zin-vol en waarde-vol is in het leven is er ruimte en afstand nodig.  Om met een open mind diepe vragen te stellen en te onderzoeken wat je echt wil.  Stel jezelf rake vragen, en vragen die raken.

Pas dan kan je beginnen nadenken over de consequenties, de keuzes en beslissingen die dat meebrengt.  Pas dan kan je echt wendbaar zijn.

Eerst moet je tijd zien als een rekbaar begrip.  Dan ontstaat er ruimte om er anders mee om te gaan.