De wekelijkse stoïcijn: inspiratie voor wendbaar en veerkrachig leiderschap part 30 / ‘’op elkaar letten : succes van anderen vieren”

“Het past bij onze aard om aardig te zijn tegen onze vrienden en hun prestaties te vieren alsof ze van ons zijn.  Als we dit niet doen, zal de deugd, die alleen sterker wordt als wij onze waarnemingen trainen niet langer in ons blijven bestaan. “

Seneca, Epistulae morales  (Moral letters), 109.15

Toekijken hoe andere mensen succesvol worden is een van de moeilijkste dingen om te doen, helemaal als we zelf niet zo succesvol (menen) te zijn.

Vergelijken met anderen is dikwijls niet zo helpend.  Het is vaak ingegeven door een nood om beter te zijn en doen dan de ander.  En de twijfel of dit wel zo is. 

De enige vergelijking die echt goed werkt is de vergelijking met jezelf.  Wat wil je anders en beter voor jezelf? 

Zoals Kristin Neff schrijft in ‘Zelfcompassie’.  In onze samenleving zijn we verplicht onszelf als ‘bijzonder en bovengemiddeld te beschouwen’, vandaar dat we ons maar al te vaak verliezen in het egoïstische proces om onszelf in sociaal opzicht met anderen te vergelijken.  Als er ons veel aan gelegen is onszelf als positief te ervaren zijn we geneigd ons snel bedreigd te voelen als anderen het er beter van af brengen dan wij.

En op sociale media lijkt iedereen zich van zijn fraaiste en meest succesvolle kant te tonen.  Je zou voor minder denken dat het bij jou maar een zootje is.

Een van de vervelende gevolgen van onze neiging tot sociaal vergelijken is dat we ons afzonderen van mensen die ons met hun succes een vervelend gevoel bezorgen.

En dit terwijl de belangrijkste reden waarom we in het leven willen slagen, is dat we ons geaccepteerd en waardevol willen voelen, dicht bij anderen willen zijn en het gevoel willen hebben dat we ergens bij horen.

Mild en vriendelijk zijn voor jezelf, gehecht zijn aan jezelf is de beste remedie tegen sociale vergelijking en jaloezie.

Ernaar verlangen bijzonder te zijn is begrijpelijk.  Het is helaas de weg naar beoordelen van anderen en jezelf.  Dan zetten we het zelfkritische stemmetje in gang dat ons vervelend toespreekt als iets niet lukt of uitwerkt zoals we willen op hopen.

Het is een wedstrijd die je nooit winnen kan zong Bram Vermeulen al.

In mijn individuele coaching trajecten ervaar ik geregeld dat zelfcompassie een belangrijke hulpbron is voor je zelfvertrouwen en je ook beter toelaat om te gaan met wat er op je pad komt, de zaken te nemen zoals ze zijn.  Succes én falen.  Onszelf te troosten en te koesteren tegen de pijn die we ervaren  en dan de draad weer op te pakken.