ZINNEN: over onvoorspelbaarheid (Paul Auster)
08/05/2024
Elke twee weken kiest Frank Philippaerts, partner bij FLY, een citaat dat hem is bijgebleven en dat op een of andere manier aansluit bij ons werk als leiderschap coaches, trainers en consultants bij FLY. Op 30 april stierf de Amerikaanse auteur Paul Auster. Ik was nog niet zo lang afgestudeerd toen ik zijn New York Trilogy las. Ik kocht de Engelse pocketuitgave en die kostte toen (in 1989) 320 frank. Dat was heel veel geld voor een werkzoekende germanist. (Ik denk dat ik mijn diensplicht nog vervulde toen ik de roman kocht. Mijn soldij bedroeg geen 100 frank/dag, als ik het me goed herinner. Maar het kan ook nog minder geweest zijn.) Er was heel wat in de New York Trilogy dat ik niet begreep maar ik was wel onmiddellijk gefascineerd door de wereld die Auster schiep. De jaren nadien heb ik zowat alles gelezen wat hij tot dan geschreven had. Zo’n twintig jaar geleden ben ik zijn nieuwe werk uit het oog verloren. Nu hij gestorven is, denk ik eraan om ook zijn recentere werk te lezen. In de stukken die naar aanleiding van zijn overlijden in de pers verschenen, kwam ik te weten dat Auster als 14-jarige op een zomerkamp er getuige van was dat een kampgenoot werd dood gebliksemd toen hij tijdens een onweer onder een omheining kroop. Onvoorspelbaarheid en de rol die toeval en gemiste kansen spelen in het leven, zijn enkele van de terugkerende thema’s in zijn boeken. Uit Moon Palace, dat in het Nederlands verscheen als Maanpaleis, komt deze zin: “Everything can change at any moment, suddenly and forever.” Dat kan een lastige gedachte zijn, dat alles opeens zo maar en voor altijd kan veranderen, helemaal buiten onze wil om: het overlijden van een geliefde, het totaal onverwachte ontslag, de bedrijfsgebouwen die op één nacht in de vlammen opgaan … Onzekerheid, onvoorspelbaarheid, geluk en pech: we houden er niet zo van – van geluk natuurlijk wel, al is het minder moeilijk om daarvan te denken dat het onze verdienste is. Welke rol speelden pech en geluk in jouw leven en loopbaan? Het is een vraag die soms aan bod komt tijdens leiderschapsprogramma’s en waar verrassende antwoorden opkomen. Wat denk jij bij die zin van Auster, wat komt er bij jou op als je die gedachte toelaat?
3e FLY wheeler : Presteren, gezonde en ongezonde ambitie en competitie
03/05/2024
Ik wil samen met FLY en jullie een ‘FLY WHEELER’ beweging laten groeien. Een vliegwiel is een mooie metafoor voor diepgaande en duurzame verandering en groei. Dat doe je niet in een vingerknip. Je brengt een vliegwiel op gang en in beweging. In het begin loopt dat wat stroef en kost het veel inspanning en energie. Eenmaal het op gang begint te komen gaat het alsmaar sneller en lijkt het meer en meer vanzelf te gaan. Wil jij ook zo’n FLY WHEELER worden? FLY wheel is tevens het woord dat we bij FLY gebruiken voor ons ‘Leadership agility wheel’, of ‘FLY wheel’zoals we het nu noemen. Een werkmodel en instrument voor persoonlijke groei dat mee de kern vormt van mijn boek ‘Risico verzilveren. Over onverstoorbaar en wendbaar leiderschap’. Ik ben van plan om tweewekelijks een ‘FLY wheeler’ te publiceren over leiderschap, persoonlijke groei en ontwikkeling. Om echt beweging op gang te brengen nodig ik jullie uit om te reageren en het gesprek aan te gaan. Zo dat we allemaal kunnen leren en ‘FLY wheeleren’. 3e FLY wheeler : Presteren, gezonde en ongezonde ambitie en competitie Ik ga in deze 3e flywheeler verder op de 1e en 2e waarin ik het had over wat ons drijft en motiveert. Vorige keer schreef ik over macht en gezag. De behoefte en verlangen naar macht kan van gepast en gezond verschuiven naar ongepast, ongezond tot ronduit gevaarlijk. In deze 3e flywheeler ga ik verder in op de behoefte en verlangen naar presteren, iets bereiken en behalen. The need to achieve in het Engels, zoals McClelland het benoemt. De behoefte en ambitie om iets te bereiken en behalen drijft ons allemaal in meerdere of mindere mate. Het kan een gezonde ambitie zijn, maar ook een ongezonde, niets ontziende ambitie. Presteren, resultaten behalen en neerzetten geeft voldoening en maakt dat we vooruitgang kunnen realiseren en groeien in de brede zin van het woord. Presteren en iets bereiken heeft ook te maken met competitie en vergelijken. Opnieuw kan het om gezonde competitie gaan en ongezonde competitie. Daarbij kan het doel de middelen gaan heiligen. Vergelijken met anderen kan helpen om te verbeteren maar kan ook een gruwel worden. Jaloezie loert dan om de hoek. (ongezonde) Jaloezie is misschien een van de meest gevaarlijke emoties. Vergelijken doe je best met jezelf. Ik wil de beste (of goed genoeg) versie van mezelf worden en zijn. Ongezonde competitie, overdreven en eenzijdige prestatiedrang kan de samenwerking en verbinding met anderen ondermijnen. Opzij, opzij, opzij. Of het betere ellebogenwerk. We kunnen hierbij wel wat leren van topsporters die topprestaties leveren. De echte toppers gaan er helemaal voor in het spel, fairplay staat voorop (het doel heiligt niet alle middelen) en ze zijn groot in het verlies en zoeken geen excuses. Ze leren eruit en volgende keer beter. Het plezier komt niet alleen van de prestaties, maar ook van het proces, het spel zelf. Het onderweg zijn en het plezier van het trainen en alsmaar beter worden. Zoals Nafi Thiam, gastredacteur van Sabato (de weekendbijlage van De Tijd) het afgelopen weekend stelt. ‘Bij de eerste spelen was ik jong, nog geen atlete met een palmares. Er waren weinig verwachtingen van de buitenwereld. En toen kwamen de 2e olympische spelen. Iedereen zat op mijn rug. Men liet me niet los. Er moest en zou een 2e medaille komen.’ ‘Was ik gelukkig na mijn 2e olympisch goud in Tokio? Ik was opgelucht, compleet leeg. De weg ernaartoe was vreselijk en ik voelde veel druk. Toen ik won vroeg ik me af : was het dat allemaal waard?’ Ons advies is : zorg voor jezelf en zorg dat het echt plezant blijft. Zodat je veerkrachtig en wendbaar blijft. Vraag jezelf eens af : wat wil ik bereiken en presteren?. wat maakt dit belangrijk, waardevol en zinvol voor mij?. wat heb je ervoor over, welke prijs wil je betalen?. wat heeft te maken met mijn persoonlijke verwachtingen en wat met verwachtingen van anderen?. welke druk leg ik mezelf op of laat ik me opleggen?.
ZINNEN: eentje over eenvoudige verhalen en eentje van Jeroen Brouwers
29/04/2024
Elke twee weken kiest Frank Philippaerts, partner bij FLY, een citaat dat hem is bijgebleven en dat op een of andere manier aansluit bij ons werk als leiderschap coaches, trainers en consultants bij FLY. Bij het diagonaal lezen van een tekst springen soms zinnen in het oog die afgedrukt werden in een ander (groter, cursief, vet) lettertype. Ze zijn bedoeld om de aandacht te trekken van de lezer. Daar is men in mijn geval goed in geslaagd bij De Standaard Magazine van het afgelopen weekend. Op pagina 6 bovenaan in vette grote letters lees ik deze uitspraak van Carl Van Winckelmann, een Nederlands theatermaker die door DS geïnterviewd wordt over Europese man, zijn nieuwe theaterproductie: “Het gevaarlijkste ding in de wereld is de belofte van een eenvoudig verhaal.” Die zin blijft onmiddellijk hangen, ondanks enige, aanvankelijke scepsis. (Die heb ik ontwikkeld door het overmatige gebruik van superlatieven door een voormalige Amerikaanse president: smartest, best, most, least etc.). Er zijn ongetwijfeld dingen die nóg gevaarlijker zijn, maar de boodschap is duidelijk: geloof ze niet, de eenvoudige verhalen. De geïnterviewde verwijst onder andere naar de discussies over migratie en identiteit en de illusie dat bijvoorbeeld het optrekken van een muur tussen de VS en Mexico om ‘hen’ buiten te houden, ‘de’ oplossing is voor ‘het’ probleem – volgens diezelfde voormalige president. Ook tijdens coachings of leiderschapsprogramma’s krijgen we ze regelmatig te horen, de vragen naar eenvoudige recepten, de allesomvattende tips en tricks: ‘reik me een oplossing aan, liefst één die in alle omstandigheden werkt. Hoe motiveer ik mijn medewerkers?’ Of: ‘welk communicatie- of leiderschapsmodel verklaart/voorspelt/schrijft voor wat ik moet doen als ik te maken krijg met een gedemotiveerd/angstig/uitgeblust teamlid?’ Maar ook voor dit soort vragen bestaan geen kant en klare recepten. (En natuurlijk weten we dat vaak maar zouden we liefst geloven dat het wél bestaat, dat eenvoudige verhaal). Waarmee we dan wél aan de slag gaan? We zijn zeker niet vies van het aanreiken van handvaten en modellen of het delen van ervaringen en best practices. We brengen ook graag in wat de wetenschap ons leert over gedrag bij mensen (in groep, onder druk, bij onduidelijkheid of ambiguïteit, in een machtspositie of net niet etc). Maar ook dan blijft het een zoeken naar wat best past bij jou en waarom je dat gelooft. Op pagina 43, niet van DS Magazine maar van DS Weekblad, lees ik nog een interview, ditmaal met componist en pianist Mathias Coppens. Hij citeert uit de roman Bezonken Rood van Jeroen Brouwers: “Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.” Prachtig vind ik dat! En welbeschouwd misschien ook een reden waarom er geen eenvoudige verhalen bestaan? Interesse in onze leiderschapsprogramma’s? Laat het ons weten via info@flyconsult.eu